23-03-2014 Getting to know...

Ik ben er van overtuigd als ik wakker word, dat ik in mijn eigen bed lig gewoon in Nederland. Maar al snel komt het besef van de vorige dag naar boven drijven en mijn ogen schieten open. Ow ja! Ik ben in Finland! Ik heb sterk de neiging om een appje naar Rein en de kinderen te sturen, maar helaas hebben we in het studentenhuis geen WIFI. Het is vandaag zondag dus ik zal even moeten wachten tot ik weer contact met ze zal hebben. Op school hebben we namelijk wel internet is ons verteld dus we zullen nog even geduld moeten hebben. Ik hijs mezelf uit bed en sjok naar de keuken om een kopje thee te zetten. Ik ben benieuwd wat Kouvola te bieden heeft, Vanmiddag hebben we om 12:00 afgesproken bij de supermarkt met Erja, een Finse studente die ook in Nederland is geweest op stagebezoek. Zij zal ons Kouvola laten zien en er de belangrijkste plekken aanwijzen. Ik sjok terug met Mn kopje thee en Lisette is ook al wakker. ‘Eerst maar even een broodje eten?’ vraag ik. ‘Heb je lekker geslapen?’ Ze knikt, en tegelijkertijd zie ik dat haar topmatras tegen het raam geïnstalleerd staat. Ze ziet me niet begrijpend kijken ‘Het is zo licht met die gordijnen en dan kan ik niet slapen’ verduidelijkt ze. Ik bedenk me dat ik zo moe was van de reis dat ik de hele volksverhuizing niet heb meegekregen. ‘Dus dan leg je je matras maar gewoon tegen het raam aan?’ We moeten er beiden om lachen en besluiten mijn fleecedeken die ik van huis heb meegenomen voor het raam van Lisette te hangen zodat ze niet zo veel last heeft van het licht, en beginnen aan ons veels te dure ontbijt en hopen dat het lekker smaakt. ‘Hoe gaan we het met het geld redden?’ vraagt Lisette. ‘Ik heb geen flauw idee’ antwoord ik ‘Het is allemaal belachelijk duur hier dus we zullen zuinig moeten doen en het geld moeten budgetteren’. We willen allebei graag naar Helsinki om wat cultuur op te snuiven dus als er wat geld overblijft zijn we heel blij. ‘We vragen aan Erja wat goedkoop eten is in Finland’

Als we aan komen lopen zien we Erja al op ons af komen en ze begroet ons hartelijk met een knuffel.’So nice to see you’ zegt ze enthousiast. En wij begroeten haar net zo enthousiast terug. Ze vraagt wat we graag willen weten en zien. Ik antwoord dat we graag willen weten hoe duur de trein is naar Helsinki en waar dan het station is in Kouvola. We stappen in en rijden het centrum van Kouvola in.
Ik kijk beteuterd op het schermpje als ik zie dat een enkele reis naar Helsinki 34,- is ’68,- om naar Helsinki te komen en weer thuis! Dat is belachelijk veel!’ roep ik uit! Lisette haar gezicht staat ook niet vrolijk nu het besef komt dat we Helsinki moeten laten schieten. ‘En dan willen we ook nog wat musea zien, dat redden we nooit met het budget! Dan kunnen we niet meer eten!’ Erja probeert tevergeefs nog voor ons te vragen of we met onze studentenpas kunnen reizen, want dan is een reis maar 17,-. We vernemen aan het gesprek tussen Erja en de vriendelijke medewerkster dat het niks word. Helaas geen Helsinki voor ons!

Erja probeert echt haar best te doen en dat waarderen we heel erg, ze laat ons het centrum zien dat er nu nogal verlaten bijligt omdat het zondag is. Ik bekijk de gevels en gebouwen. Alles is grijs en grauw, en oogt best somber. Een groot winkelcentrum staat er eenzaam en stil bij. Erja legt ons uit dat door de komst van een groot warenhuis/winkelcentrum in de buurt alle winkels hier eronder lijden en iedereen failliet gaat. Een beetje teleurgesteld sjokken we door het centrum heen en lopen weer richting auto. ‘Zullen we gaan kijken bij dat grote winkelcentrum?’ vraagt Erja in haar beste Engels. We knikken beide, blij met de afleiding. Het is inderdaad een enorm winkelcentrum dat bruist. Een heel contrast met de trieste aanblik van net. Elke denkbare winkel zit hier en we krijgen alle favoriete plekjes te zien van de jeugd. Ik probeer in een paar winkeltjes wat souvenirtjes te kopen voor mn kindjes. Maar als ik een mok vast heb met angry birds erop en ik besef dat deze bijna 20,- kost leg ik m gauw terug. Uiteindelijk stap ik naar buiten met een zakje Finse snoepjes en een bus haarlak!
‘Een lidl!!!’ roept Lisette als we in de auto zitten. ‘Lidl is goedkoop!’ roep ik mee.

Erja parkeert de auto bij de lidl zodat we wat boodschappen kunnen doen. Ik speur de bordjes af zodra we binnen zijn. Goed het is wel duurder als in Nederland maar het goedkoopste wat we tot nu toe hebben kunnen vinden in Finland. Erja vertelt ons wat we absoluut niet willen eten en wat wel lekker is om te proberen. Uiteindelijk gaan we met flink wat boodschappen weer terug naar huis. De lidl zit een paar kilometer van ons vandaan dus dat word veel lopen de aankomende tijd. Ik heb net een reep chocolade gekocht dus dat komt goed uit.

Ik krul me op in m’n warme bedje en ben best zenuwachtig voor morgen. ‘Ik ben benieuwd hoe het morgen zal zijn’. ‘Ik hoop wel dat we wat kunnen opschieten met de Duitse uitwisselingsstudenten’ reageert Lisette terug. Lisette zet haar wekker want de school begint om 8:15 dus we moeten vroeg ons bedje weer uit….