31-03-2014 vertederend gezellig.

Yes! vandaag begint school weer! Geen vervelingen meer! Meldingsplicht om 9 uur dus gauw met mn dikke kont het bed uit! Ik trek een broek uit de kast die aanvoelt als schuurpapier, door het harde water in Finland, en spring op en neer om het bovenste knoopje dicht te krijgen. Ik zucht en besluit in Nederland wel weer op dieet te gaan. Maar goed, misschien pas ik m wel weer als ik bijna terug ga aangezien we op rantsoen zitten. Ik prop een broodje met alleen boter erop naar binnen, aangezien de jam op is, en klaar om naar school te gaan!

‘Spannend!’ prevel ik enthousiast tegen Lisette ‘Onze eerste echte schilderopdracht!’ Mila neemt ons mee naar een lokale winkel die frames verkoopt om canvas op te spannen en ik wordt hebberig van alle spulletjes die ik in het winkeltje zie. Het geheel oogt lekker rommelig wat een beetje de artistieke charmes benadrukt van het doel van de spullen. Ik verbaas me over de vele soorten kwasten en soorten verf die uit staan gestald in een enorme kast. We krijgen een korte uitleg als we bij de houten frames zijn beland ,wanneer we onze eigen maat mogen bepalen. Best lastig inschatten aangezien het in de koffer mee moet. Ik kies voor een maatje wat een risico kan gaan opleveren wanneer ik mijn koffer ga inpakken, maar ik ben bereid dat risico te nemen dus reken ik mijn bouwpakketje af en huppel naar de auto.

‘Een schilderij geïnspireerd op de schilder Ilkka Lammi die we ook in het museum hebben gezien’ hoor ik Mila zeggen. Mijn hart maakt een sprongetje want ik vond het werk prachtig en nu kan ik lekker aan de slag. Eerst even een foto kiezen als middelpunt van mijn schilderij, dus struin ik de fotoalbums door op mijn facebook. Het onderwerp is niet moeilijk te bedenken, ik heb 2 prachtige onderwerpen thuis zitten die mijn onuitputtelijke inspiratiebronnen zijn. Wanneer ik de perfecte foto voorbij zie schieten op mijn scherm weet ik t zeker! Dit word m!

Ik merk dat ik het puntje van mn tong aan het uitsteken ben als ik geconcentreerd voorovergebogen over mijn schets heen hang, dus doe ik m gauw weer naar binnen. Ik ga helemaal op in mijn schets en merk niet dat de klok verder tikt. Stiekem ben ik best trots over mijn schets, maar dat zeggen we natuurlijk niet hardop. Esmee en Enzo zijn hand in hand aan het pootje baden, het is een schattig en aandoenlijk tafereeltje op papier. Als ik er naar kijk dan loopt de liefde haast uit mijn oren en merk het knagende heimwee gevoel dat steeds meer lijkt over te nemen in mijn lijf. Nou ja, ik leg er in ieder geval mijn hele ziel en zaligheid in dus mislukken kan gewoon niet!

Ik zit weer aan tafel in Nederland bij mijn o zo vertrouwde gezinnetje, Enzo blèrt er doorheen en Esmee zit te mokken omdat haar bord leeg moet. Kortom, een gewone dag aan tafel in huize de Boer. ‘Mam ik mag afzwemmen! Het proefzwemmen is goed gegaan!’ Wederom barst ik van de trots op mijn kleine prinses die met tegenzin nog een hap neemt. ‘Wauw!! Dat is hartstikke goed!! Maar ik wist wel dat jij dat kon!’ roep ik mee. Verdorie dat is alweer haar B diploma, dit gaat me wat te snel. Dan hoor ik de verdere nieuwtjes van het afgelopen weekend, als ik in het vertrouwde gezicht van Rein kijk. We lachen, maken lol en genieten even van de tijd die we hebben. Dan is het tijd dat ik weer terugkeer naar Finland aan mijn schooltafel en mijn laptop afsluit.

‘Een presentatie?! Morgen?!’ Verschrikt kijk ik naar Mila die een serieus gezicht trekt, duidelijk niet onder de indruk van mijn toenemende paniek. ‘Over Nederland, Friesland en de school?! In het ENGELS!?’ doe ik er een schepje bovenop. Lisette kijkt ook niet happy wanneer dit nieuws toch wat onverwacht komt. ‘We laten ze gewoon een filmpje zien over Nederland’ fluister ik. ‘Vast wel te vinden op youtube!’ Wat moeten we zonder Internet! Niet veel, zo hebben we ondervonden.