30-03-2014 De padvinders in actie!

Ik steek mn neus in de lucht en snuif de frisse boslucht in, de mengeling van de kou, grond en bomen geven het echte buitenleven gevoel. Hier en daar glibberen we over wat ijs wat nog ligt te wachten om weggevaagd te worden door het voorjaarszonnetje. ‘Dat paadje daar ziet er wel leuk uit, zullen we daar in gaan?’Voordat Lisette de woorden heeft gezegd stapt ze het paadje in en klikt met enthousiasme op de knop van haar camera. We hebben besloten vandaag een wandeling te maken naar een meer wat vlakbij onze verblijfplaats ligt. Om de weg erheen wat spannender te maken slaan we een paadje af wat niet op de kaart staat. ‘Ik vind t best’ roep ik haar achterna en stap met dezelfde nieuwsgierigheid haar achterna. De bossen zijn schitterend, de ruwe rotsen die verspreid liggen geven de omgeving een robuuste en ruige uitstraling waardoor we ons twee avonturiers voelen. Hoewel de lente extreem vroeg is voor Finse begrippen is het op sommige stukken nog flink koud dus stappen we moedig verder. Op zoek naar het meer.

‘Nou dat valt wat tegen he?’zegt Lisette als we het meer zien. Ik snap de reactie wel. Er word gebouwd op het terrein rondom het meer waardoor alles er zanderig en industrieel uitziet. Om rond het meer te lopen is niet te doen dus schieten we maar een paar mooi plaatjes voordat we de bossen weer ontrekken. Het meer is bevroren en we zien een man zitten die aan het ijsvissen is, dat geeft natuurlijk een prachtig plaatje dus ook daar moet een foto van genomen worden, je bent toerist of je bent t niet.

‘Foto!’ roept Lisette en ik krijg haar camera om een paar mooie plaatjes van haar te maken in het bos. Ik vind het heerlijk om even zo bezig te zijn en er even uit te zijn. Bovendien zien we weer wat nieuws van de wereld en het is tot nu toe prachtig. Finland is rustig en sereen, tenminste als we door het bos lopen krijg ik dat gevoel. Er komt een kalmte over me heen waardoor mijn hoofd even op de dagdroom modus gaat en ik laat mezelf even lekker wegzakken in mijn gedachten.